Godzina 9.00… Do Kampusu Wielickiego wchodzą pierwsi goście.

Pracownicy Hospicjum byli już tam znacznie wcześniej, także – w chwili, gdy witają się z pierwszymi osobami – wiedzą już, że wszystko dopięte jest na ostatni guzik… prezenty zapakowane i ułożone przy scenie, jest dekoracja, nagłośnienie… są młodzi artyści, którzy za chwilę wystąpią – WIELKI FINAŁ MIKOŁAJKOWEJ ZBIÓRKI PREZENTÓW, czyli SPOTKANIE Z MIKOŁAJEM…. musi – jak co roku – zakończyć się sukcesem.

Bartek przyszedł z rodzicami i z bratem. W zeszłym roku przyjechał tylko z tatą… Stan zdrowia Marcelka – który jest podopiecznym Małopolskiego Hospicjum dla Dzieci – nie pozwalał wtedy na taką wyprawę. Chłopczyk jest skrajnym wcześniakiem – zmaga się z wieloma problemami. Rodzice codziennie walczą o niego i muszą być ostrożni, bo nawet najmniejsza infekcja może być dla niego dużym zagrożeniem.

Tym razem, rodzina była w komplecie i ten widok cieszył… takich pięknych, radosnych obrazów – było tego dnia więcej. Witaliśmy ludzi uśmiechniętych, rozpromienionych – choć dla wielu z nich, to było spore wyzwanie… bo transport niesamodzielnego, poważnie chorego młodego człowieka – jest niezwykle skomplikowany. Dużo czasu zajmuje spakowanie wszystkiego, co niezbędne i musi być w zasięgu ręki… do tego dochodzi wózek, czasami drobny sprzęt… a gdy dzieci w rodzinie jest więcej – to chyba łatwo sobie wyobrazić, że znacznie większe jest też zamieszanie. Jednak nikt nie ma wątpliwości, że dla tej atmosfery i tych, wspólnych chwil – warto podjąć ten wysiłek…

Jest taki dzień…

Wyjątkowy, jeden w roku, nasz… To właściwie jedyna taka okazja, kiedy nasza hospicyjna rodzina może spotkać się i spędzić czas razem – dlatego tak bardzo przygotowujemy się do tego wydarzenia. Na co dzień, naszych przewlekle i nieuleczalnie chorych podopiecznych – odwiedzamy w domach. Lekarze, pielęgniarki i fizjoterapeuci – otaczają swoją troską i wiedzą, także ich bliskich. To jest wspólna walka z niewyobrażalnie trudnym i podstępnym przeciwnikiem… o to, żeby go – choć na chwilę – zatrzymać… o każdy ruch, gest, krok, oddech i grymas na twarzy. To, że wszystko odbywa się we własnych czterech ścianach… w miejscu, w którym rodzina czuje się bezpiecznie – jest niezwykle ważne i cenne… ale nie bez znaczenia są także: rozmowy, wzajemne motywowanie i wspieranie się.

Koniec listopada, początek grudnia… to czas wielkiej mobilizacji. Cel dla Małopolskiego Hospicjum dla Dzieci: zorganizować spotkanie, Mikołaja, prezenty, występy artystyczne – na szczęście pomaga nam w tym wielu naszych Przyjaciół, o których słów kilka trochę niżej. Cel dla rodzin: zorganizować się tak, aby na to spotkanie dotrzeć – w miarę możliwości w pełnym składzie – dla dzieci i dla rodziców to bardzo ważne, żeby trochę oderwać myśli od problemów… żeby zobaczyć znajome twarze, które rozumieją i współodczuwają – bo są w podobnej sytuacji. Tego dnia wszyscy byli uśmiechnięci. Dawno nie widzieli się – pytają, co się zmieniło. W tym roku, z ogromną radością powitaliśmy Irenkę – malutką siostrzyczkę Martynki i naszej podopiecznej Paulinki. Dla rodziny, to taka dodatkowa iskierka – nowa energia do radzenia sobie ze zmartwieniami, związanymi z chorobą średniej córeczki – a my wszyscy… z przyjemnością patrzyliśmy na to szczęście mamy i taty.

Zbliża się 9.30 – wielkie emocje przy scenie i na widowni… Młodzi artyści za chwilę zaprezentują to, co przygotowali i doskonale wiedzą, że muszą w taki sposób przyciągnąć uwagę – żeby nikt nie patrzył na zegarek, ani nie rozglądał się nerwowo za Mikołajem. No i jak tu oderwać myśli dzieci od prezentów, które doskonale widać z perspektywy rzędów… w końcu każdy zadaje sobie teraz pytania: „Która paczka jest moja?” i „Czy znajdę w niej to, o co poprosiłam/łem w liście?” To powróciło dopiero po występach… dzięki którym zapanowała wyjątkowa atmosfera, a oczekiwanie na Mikołaja – wcale nie dłużyło się. Wyczekiwany Gość wszedł ze swoim orszakiem, w trakcie śpiewu uczniów ze Szkoły Podstawowej w Szczawnicy. To spotkanie rozpoczęło się bardzo energetycznie, bo gdy tylko Mikołaj pojawił się na scenie… młodzi artyści zaczęli śpiewać i tańczyć specjalnie dla Niego – dołączyła do nich młodzież zgromadzona na widowni.

W roztańczonej grupie znalazła się także Ania, choć nie sama… była na rękach u swojego taty. Nasza podopieczna bardzo chciałaby pobiec w kierunku sceny, radośnie podskakiwać i machać rączkami razem z innymi dziećmi… nie porusza się jednak o własnych siłach – ale rodzice doskonale znają jej marzenia i pragnienia. Gdy tylko rozbrzmiała muzyka – tata porwał swoją córeczkę do tańca i był to piękny… bardzo wzruszający widok. Tłum otoczył też osoby na wózkach: Izę, Wojtka i Patryka – w ten sposób zatarły się granice, pomiędzy samodzielnymi uczestnikami spotkania i tymi, którzy nawet najdrobniejszej czynności nie są w stanie wykonać bez pomocy. Wszyscy byli równi i tacy sami – w tej wyjątkowej chwili…

Gdy trwał występ dla Mikołaja – On siedział na tronie… ale był to tak naprawdę jedyny moment, kiedy zajmował to zaszczytne miejsce. Gdy nadszedł czas rozdawania prezentów – wiedział, że musi dotrzeć nawet w najodleglejsze i najwyżej położone miejsce na widowni. Dzielnie biegał między rzędami – na różnej wysokości… pokonywał schody – nawet po kilka razy. Samemu byłoby mu pewnie znacznie trudniej – miał jednak dzielnych pomocników… byli nimi strażacy OSP z Wadowic i z Lanckorony.

Sara była na samym dole, a rodzina Antka zajęła ostatnie, górne miejsca… Nieważne! Nasz Mikołaj dobiegnie wszędzie… osobiście wręczy prezent, powie kilka słów – dodających otuchy, chętnie pozuje do zdjęć i za moment… już jest w zupełnie innej części sali… I chyba nie był bardzo zmęczony, bo na koniec… to On zatańczył dla publiczności – odwdzięczając się w ten sposób za występ na powitanie. Nikomu nie odmówił zdjęcia… nawet sobie! 🙂 W pewnej chwili chwycił za telefon i zrobił selfie – a w kadrze znaleźli się: prezes Małopolskiego Hospicjum dla Dzieci, prowadzący spotkanie i wiceprezes – w jednaj osobie, a także z kilka osób z mikołajowego orszaku.

Po SPOTKANIU Z MIKOŁAJEM… wszyscy ruszyliśmy na mały, świąteczny poczęstunek – w trakcie którego, też zawsze jest trochę czasu na rozmowę… szansa na to, żeby się lepiej poznać, albo zamienić parę zdań z tymi – których dawno nie widzieliśmy. Co roku, bardzo trudno jest nam rozstać się. Dzieciom, które roznosi energia – ten czas, wypełniają warsztaty świąteczne.

Nasi Przyjaciele…

Oczywiście strażacy, bo bez nich – jak wspomnieliśmy już wyżej – Mikołaj nie dotarłby tak sprawnie do wszystkich dzieci… nie mówiąc już o samym transporcie prezentów. Nasi Przyjaciele, to także wspaniali artyści, którzy wprowadzili nas w wyjątkowy i świąteczny klimat. Muzyka, śpiew, taniec, przedstawienie – na scenie było wszystko, co mogło dać powód do uśmiechu albo radosnego podrygiwania i nucenia. Wspaniali, utalentowani i przede wszystkim… w wolną od codziennych obowiązków – niedzielę, dali nam siebie i swój czas oraz to, co przygotowali specjalnie na tę okazję. Rozpromienione twarze obserwatorów – nie pozostawiały wątpliwości, że wszystko bardzo im się podobało. Niezwykle naturalnie i wesoło – na to, co działo się na scenie – reagował Bartuś. Chłopczyk w uroczej, świątecznej czapeczce – siedział z rodzicami w pierwszym rzędzie… nie widzi, ale może właśnie tym bardziej – wychwytywał przyjemne dla ucha melodie i dźwięki. Reagował też na modulację głosu.

Nie możemy też zapomnieć o cudownym orszaku Mikołaja – rozradowanych, poprzebieranych za: aniołki, choinki i Mikołaje – młodych ludziach.

Za tę atmosferę, DZIĘKUJEMY: studentom z Koła Naukowgo Pedagogiki Specjalnej i z Koła Naukowego Animatorów Społeczności Lokalnej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Katolickiej Szkole Podstawowej w Łoponiu, Szkole Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 4 w Wieliczce, szkołom podstawowym w: Wojniczu, Dobczycach i Szczawnicy, oraz XXI Liceum Ogólnokształacącemu w Krakowie.

Nasze MIKOŁAJKOWE SPOTKANIA mają też swój charakter i urok – za sprawą miejsca, w którym się odbywają… A są to gościnne wnętrza Kampusu Wielickiego.

Sukces MIKOŁAJKOWEJ AKCJI…

Gabrysia nagrała filmik dla Mikołaja – w którym dziękuje za wymarzone kredki i pisaki… Od mamy Ani dostaliśmy zdjęcia – na których dziewczynka z przejęciem rozpakowuje prezent większy od siebie… Bartek z kolei – dosłownie zasypany jest paczkami…

To tylko trzy przykładowe efekty MIKOŁAJKOWEGO SPOTKANIA i kilkutygodniowej MIKOŁAJKOWEJ AKCJI – która zakończyła się sukcesem! 🙂 Takie obrazy, tego dnia były w wielu domach… i to zawdzięczamy naszym darczyńcom. Uczelnie, szkoły, przedszkola, urzędy, firmy, osoby prywatne – z roku na rok otacza nas coraz więcej wspaniałych ludzi, którzy łączą się ze sobą i organizują… żeby dostarczyć nam mnóstwo, wypełnionych po brzegi paczek – które realizują potrzeby rodziców i spełniają marzenia dzieci. Pieluchy, środki czystości, kosmetyki, żywność dla maluszków (kaszki i słoiczki), itp… – czyli wszystko to, co w domach naszych podopiecznych potrzebne jest na co dzień, w ogromnych ilościach…. a także to, co sprawia przyjemność, czyli: zabawki i słodycze. Efekty akcji, tym razem zdecydowanie przerosły nasze oczekiwania. W ostatnim tygodniu listopada i na początku grudnia – dostawy pojawiały się u nas, co kilka minut. Zdarzało się też tak, że transport… odbywał się dwoma samochodami – bo jeden nie był w stanie pomieścić wszystkiego. Nasza siedziba, przy ul. Odmętowej w Krakowie – zmieniła się w prawdziwą MIKOŁAJOWĄ BAZĘ. Szybko wnosiliśmy jedną dostawę do naszej Sali Konferencyjnej – żeby za chwilę przyjmować kolejne prezenty. Widok Sali Konferencyjnej w tych dniach… BEZCENNY! 🙂 Były tam góry paczek – prawdziwa lawina POMOCY i DOBRA na nas spadła. 🙂 Staraliśmy się dziękować wszystkim na bieżąco… Mamy nadzieję, że nikogo nie pominęliśmy…

… I jeszcze raz, w tym miejscu również: BARDZO, BARDZO DZIĘKUJEMY! 🙂